Adryanowa Władysława z domu Andrzejewska (1915-1997) – rzeźbiarka. Urodziła się 4 marca 1915 roku w Wierzbiczanach koło Gniezna. W 1938 r. poślubiła Józefa Adryana i zamieszkała u męża w Kruchowie, gdzie wspólnie prowadzili niewielkie gospodarstwo rolne. Twórczość rzeźbiarską rozpoczęła w 1941 r. i na początku swoimi pracami obdarowywała swoich sąsiadów oraz bliskich. Ulubionym motywem jej prac były tematy sakralne, ale prócz tego tworzyła także postaci kobiet w strojach ludowych, a także wizerunki bohaterów narodowych. Wiele jej prac stało się eksponatami muzeów etnograficznych, m.in. w Toruniu, Krakowie, Płocku, Żninie. Pomogła w odbudowie spalonego kościoła w Kruchowie tworząc wiele pięknych rzeźb, takich jak figurki świętych, krucyfiksy i stacje Drogi Krzyżowej, które do dziś zdobią tą świątynię. Ostatnie lata życia spędziła w Trzemesznie, gdzie zmarła 11 lipca 1997 roku, a pochowana została w Kruchowie.
Źródła: Kosynier nr 1/2008; http://www.muzeumsztukiludowej.otrebusy.pl/index.php?page=adryanowa-wladyslawa
Źródło fotografii: http://www.nasze.kujawsko-pomorskie.pl/Etnografia/pauki/Tw%C3%B3rcy-ludowi.html
Źródła: Kosynier nr 1/2008; http://www.muzeumsztukiludowej.otrebusy.pl/index.php?page=adryanowa-wladyslawa
Źródło fotografii: http://www.nasze.kujawsko-pomorskie.pl/Etnografia/pauki/Tw%C3%B3rcy-ludowi.html
Cegielski Hipolit Gaspar Józef (1813 - 1868) - pedagog, filolog, dziennikarz,
publicysta, działacz społeczny, pierwszy polski przemysłowiec w Poznaniu. Urodził się w Ławkach koło Trzemeszna, będąc synem
Michała Cegielskiego oraz Józefy, z domu Palkowskiej. W 1827 wysłano go do progimnazjum
w Trzemesznie. Jak wielu chłopców z biedniejszych rodzin mieszkał w alumnacie i
spędził tam 3 lata. W październiku 1830 roku zaczął uczęszczać do Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Już od samego początku nauczyciele zwrócili uwagę
na jego zdolności, sumienność i pracowitość, dzięki którym był w klasie
prymusem. Po zdaniu matury wyjechał do Berlina by studiować filozofię oraz
filologię, gdzie otrzymywał stypendium rządowe, a warunkiem którego musiał
dopełnić, by je otrzymywać, było pisanie rozprawek stypendialnych. W 1839 otrzymał
tytuł doktora filozofii. Następnie podjął pracę nauczyciela w Gimnazjum Marii
Magdaleny w Poznaniu i równolegle publikował prace naukowe z zakresu
językoznawstwa. W roku 1846 jemu i innym nauczycielom gimnazjum poznańskiego
nakazano dokonać rewizji w stancjach uczniowskich, ale Hipolit i inni za jego
przykładem odmówili, uzasadniając swoje nieposłuszeństwo tym, że zadanie to nie
obejmuje zakresu ich obowiązków i uwłacza godności nauczyciela, a także narusza
własność prywatną młodzieży. Za tę niesubordynację nauczycieli zawieszono, a
Cegielski wielokrotnie się do tej decyzji odwoływał, ponieważ potrzebował
środków na utrzymanie rodziny. Ostatecznie, za namową Karola
Marcinkowskiego udał się do Berlina na dwumiesięczne praktyki kupieckie i w październiku otworzył
w poznańskim Bazarze handel żelazem, a do pracy nauczyciela już nigdy nie
wrócił. Szybko rozszerzył zakres działalności tworząc warsztat naprawczy maszyn
rolniczych, a następnie zaczął własną produkcję, budując fabrykę maszyn
rolniczych – najpierw przy ulicy Koziej, a później przeniósł ją na ulicę
Strzelecką.
Oprócz działalności gospodarczej dużą uwagę skupiał na działalności naukowej i społecznej. Należał do dyrekcji Towarzystwa Naukowej Pomocy, był współzałożycielem Towarzystwa Przyjaciół Nauk, wspierał zdolną młodzież z niezamożnych rodzin, był także współtwórcą poznańskiej szkoły realnej. Prócz tego był wydawcą i redaktorem tytułów prasowych, takich jak „Gazeta Polska” i „Dziennik Poznański”.
Żonaty był z Walentyną Motty, a małżeństwo to doczekało się trójki dzieci. Zmarł 30 listopada 1868 roku w Poznaniu i pochowany został na ówczesnym cmentarzu świętomarcińskim.
Źródło: Grot Zdzisław, Hipolit Cegielski 1813 - 1868, Poznań 1980.
Źródło ilustracji: http://bi.gazeta.pl/im/1/7214/z7214041Q,Hipolit-Cegielski.jpg
Oprócz działalności gospodarczej dużą uwagę skupiał na działalności naukowej i społecznej. Należał do dyrekcji Towarzystwa Naukowej Pomocy, był współzałożycielem Towarzystwa Przyjaciół Nauk, wspierał zdolną młodzież z niezamożnych rodzin, był także współtwórcą poznańskiej szkoły realnej. Prócz tego był wydawcą i redaktorem tytułów prasowych, takich jak „Gazeta Polska” i „Dziennik Poznański”.
Żonaty był z Walentyną Motty, a małżeństwo to doczekało się trójki dzieci. Zmarł 30 listopada 1868 roku w Poznaniu i pochowany został na ówczesnym cmentarzu świętomarcińskim.
Źródło: Grot Zdzisław, Hipolit Cegielski 1813 - 1868, Poznań 1980.
Źródło ilustracji: http://bi.gazeta.pl/im/1/7214/z7214041Q,Hipolit-Cegielski.jpg
Chotkowski Władysław Longin (1843 – 1926) – ksiądz, publicysta, historyk kościoła. Urodził się w Mielżynie koło Gniezna. Uczęszczał do gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, a od 1859 do gimnazjum w Trzemesznie. Jako uczeń walczył w powstaniu 1863 roku w oddziale pułkownika Kazimierza Mielęckiego. Po otrzymaniu święceń kapłańskich studiował teologię i historię kościoła w Rzymie. W 1890 uzyskał godność prałata papieskiego. Przez rok czasu pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zmarł 13 lipca 1926 roku w Rabce, a pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Był autorem „Wyprawy trzemeszeńskiej z roku 1863” w której opisał udział trzemeszeńskich gimnazjalistów w powstaniu styczniowym.
Źródło: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa – Poznań 1981.
Źródło ilustracji: http://www.wtg-gniazdo.org/ksieza/main.php?akcja=opis&id=438
Źródło: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa – Poznań 1981.
Źródło ilustracji: http://www.wtg-gniazdo.org/ksieza/main.php?akcja=opis&id=438